Bazı insanlar, bazen insanlar…

Maalesef ki ironilerin sadece ironi olarak alay konusu bir kinaye şeklinde kalamadığı, gerçek anlamıyla yaşam tarzı olan bir coğradayız…

Ne diyelim…

Kelimeler kifayetsizleşiyor elbet. Belki yoruluyorsunuz…

Ama tek önerim kabullenmeyin!

Dengeyi unutmayın…

Denge sizsiniz! Dengesiz değil!

Biliyorum sizler de kafanızı çevirdiğiniz her yerde dengesiz, amaçsız, benim tabirimle ruh emici zombiler görmekten bunaldınız. En kötüsü umudunuz zarar gördü.

Umudunuzun zarar görnesinin nedeni kendi kendinize yarattığınız özgüven tahribatı aslında!

Bu durum ise; her şeyin sorumluluğunu üzerinize yıkan ve genelde herhangi bir konuda sorumluluğu üzerine almaktansa, herkesin bir diğerini suçlama kolaylığına sığınarak kendini temize çektiği bir sistemde büyümüş olmanın etkisi…

Bu yazıyı kaleme almama neden olan dengesizliğe maruz kalmış bir mağdurdan gelen sorular oldu;

“Dengem neden bu kadar çabuk bozuluyor? Aslında dengesiz olan ben miyim? Nerede yanlış yapıyorum?”

Her rüzgarda yıkılan bir dengeniz olması dengesiz olduğunuz anlamına mı gelir?

Yoksa zayıflıklarınızla yüzleşmediğiniz anlamına mı gelir?

Sağlam durmak diyoruz ya…O misal!

Herkesin yaşamak için kendine ait bir yolu vardır. Kimi hayatı yaşar, kimi hayatını…
Hayatı yaşamakla, hayatını yaşamak arasındaki sınır çok incedir ama ayna karşına geçip de hayatın nihayetine yaklaştığı noktaya geldikçe kişinin kendine vereceği ya da veremeyeceği hesapların pişmanlığı her şeyi değiştirir. İşte orada o ince sınır uçurumlara dönüşür.

88 yaşında kanser olan bir büyüğümüzü hastanede ziyarete gitmiştim. Koridora çıkmak istemiş ve oradaki koltuklara oturmuştu. Önünde diz çöküp elini tutmuştum.

-Nasılsın İrfan amca?
-Nefesi verebilirsem daha iyi hissedeceğim.
-Lütfen öyle söyleme.
-Hayatın gerçeği kızım. Ölmek koymuyor insana, ölmek koyuyor…
-Nasıl yani anlamadım?
-Beden ölür elbet kızım, biz ruhu öldürüyoruz…Hakkını helal et ve sana tavsiye ruhuna sahip çık.Mal mülk yalan. Tek hazinen o ruh ve onunla ne yaptığın. Ruhu kötü olanlar ruhunu kırarlar, kırılan ruh öfke dolar. Öfke ise umudunu soldurur. Biri kötü diye kötü olma.Hatalarına sahip çık, “devamı yorumda”Pişman ol! Pişmanlık iyidir… Öğretir, hataları tekrarlamanı engeller. Kendini bulmanı sağlar…
Kendini bulanı ise hiçbir rüzgar yıkamaz…
Bu örnekle sözün özüne gelecek olursak; zayıflıklarımız ve hatalarımızla yüzleşerek, kim ve ne olduğumuzdan emin olursak, niyetimizden emin olursak, hayatı yaşamak yolunda içimizdeki iyiden emin olursak; HİÇBİR DENGESİZ VEYA DENGESİZLİK, DENGENİZİ BOZAMAZ!
Buna izin vermemek elimizde!