Ne umut ederim dünden,
Ne gam ile vazgeçerim günden…
Ellerime değer mi ışığın nameleri bilmem,
İnsan olabilmenin geçtim deminden,
İnsan kalabilmenin derdindeyim…

Ufka uzanan ellerimi kırmasınlar diye,
Asıldığım kadehlerde gama yüklendim yine,
Bin derdim söylemeden sildim,
Omzuna başım ağır gelmesin diye…

Umudum solmadı güne bakanlar misali,
Gözü aşina ışığa aşkla baktı,
Yanmak ya da yakmak değildi mesele,
Köz olmanın yolunda ruhunu kor ateşe bıraktı…