Vahşice koşturup birbirinin etini, ruhunu sömüren zombilerin düzeni içinde, görünenin ötesindeki iyiye ikna edilecek ruhların varlığına inatla inandığımı anladığım gün; içimdeki simyacıyı fark ettim…

Madde ve yaşamın anlamsal karmaşası içinde ruhların azabını susturmanın imkanına inanıyor ve kötünün içindeki ya da kötünün karşısındaki iyiyi ortaya çıkarmaya çalıyordum.

İflah olmaz bir umutla…

Simyası bozulmuş bu alemin, düşüncenin değişen akışına göre şekil alacağını çok iyi biliyordum…