Anason kokusu karışırken Akdeniz’in iyot kokusuna,Ufka doğru süzüldü ruhunda ağırlık namına ne varsa…Bir değil bin cenaze gömdü insanlık namına,Artık kim gelmiş, kim geçmiş fark etmeyecekti belki de,Arada bir duvarın ardına bakmasa…”Ümit etmek hastalıklı iş!” dedi dönüp eski dostuna,Sonunda tekrar tekrar iyileşmek olmasa…