An gelir anlarsın kalbe düşen gölgelerin gözlere ve sözlere yansıyışını…
Sen, sen olmaktan vazgeçmezsin belki ama saklar, saklanırsın kanma eyleminden…
Sonra yeni yollar açılır içe doğru ve genelde tek kişilik bir patikadır…
Kulağın sessizliğe alışır, keskinleşir gözünün görüşü ve sadece güzellikleri seçer hale gelir…
Ayıklar çevresinde yüzeysel ne ve de kim varsa…
Sakin nefeslerle yoğrulmayı öğrenebilirsen artık; anlama ermeyen, ne gidenin önemi vardır, ne de gelenin…
Önemli olan sadece anlar değildir çünkü;
Anlama eren anlardır aslolan…